انجیر کوهی به طور گسترده در محوطه های درب در سراسر منطقه مدیترانه کاشته می شود و به خوبی با خشکی و دمای بالا سازگار است. سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد تخمین می زند که انجیر از 427000 هکتار برداشت می شود که بیش از یک میلیون تن در سال تولید می کند.
ترکیه 26 درصد از انجیر کوهی جهان را تولید می کند و در ترکیب با مصر، ایران، یونان، الجزایر و مراکش، این شش کشور برتر تولیدکننده 70 درصد از تولید سالانه جهان را تشکیل می دهند.
یکی از محققان، مایک شاناهان بوم‌شناس جنگل‌های بارانی و نویسنده کتابی در مورد انجیر، “خدایان، زنبورها و خفه‌کنندگان” مدتی را صرف مطالعه درختان انجیر مالزی به عنوان دکترا کرده بود.
او گاهی اوقات زیر یک انجیر خفه کننده بزرگ دراز می کشید و بازدیدکنندگان آن را ضبط می کرد و چندین روز به طور مکرر برمی گشت. شاناهان به من گفت: «من معمولاً بیست و پنج تا سی گونه مختلف را می بینم.
این حیوانات شامل بسیاری از گونه‌های مختلف سنجاب و برخی از موجودات کنجکاو به نام حشره‌های درختی هستند. میمون‌ها و طیف وسیعی از گونه‌های مختلف پرندگان، از دارکوب‌های کوچک تا نوک شاخدار، که بزرگترین پرندگان میوه‌خوار آسیا هستند، وجود خواهند داشت.
ایالات متحده با 4 درصد تولید جهانی انجیر در سال 2005 رتبه هشتم را دارد. چهارده ایالت ایالات متحده انجیر را به صورت تجاری تولید می کنند، اما کالیفرنیا 98 درصد محصول ایالات متحده را با 5100 هکتار تولید می کند، اما با عملکرد در هر هکتار سه برابر متوسط جهانی است.
آثار تاریخی شواهدی از اهمیت و قدردانی پایدار انجیر در منطقه مدیترانه ارائه می‌دهند. پلینی بزرگ در تاریخ طبیعی خود (بوستوک و رایلی، 1855) “یکصد و یازده مشاهده” را بر روی انجیر کوهی ستوده است.
از جمله، “این میوه جوان را نیرو می بخشد و سلامت سالمندان را بهبود می بخشد و چین و چروک ها را به تعویق می اندازد” و (که فقط یکی دیگر از مشاهدات بسیاری را آشکار می کند) “مخلوط با روغن محور آن (شیر انجیر) زگیل ها را از بین می برد.”
از جمله جالب‌ترین اظهارنظرهای حضرت محمد (ص) است که می‌گوید: «اگر می‌توانستم میوه‌ای را به بهشت بیاورم، قطعاً انجیر بود». عجیب است که فکر کنیم این میوه محترم تقریباً برای اکثر مصرف کنندگان آمریکایی ناشناخته است، به جز به عنوان یک خمیر قهوه ای در داخل کوکی های انجیر متمایز.
