در جمعیت‌های خاص، از جمله آنهایی که در معرض خطر افتادن یا زخم پا هستند، دمپایی تابستانی جنبه مهمی از مراقبت‌های پیشگیرانه است.
هدف این مطالعه توصیف کفش‌های سرپوشیده‌ای است که بیش از همه در سال گذشته در نمونه‌ای از جمعیت بیماران بستری استرالیا پوشیده شده‌اند و عوامل اجتماعی جمعیت‌شناختی، پزشکی، وضعیت پا و تاریخچه درمان پا مرتبط با کفش‌های داخلی پوشیده شده را بررسی کند.
این یک تجزیه و تحلیل ثانویه از داده های جمع آوری شده از بیماران بستری بستری در پنج بیمارستان در سراسر کوئینزلند، استرالیا بود. اطلاعات جمعیت شناختی، سابقه پزشکی، وضعیت پا و سابقه درمان پا به عنوان متغیرهای توضیحی جمع آوری شد.
پیامدها شامل نوع خود گزارش‌شده از دمپایی تابستانی (از 16 نوع کفش استاندارد) بود که در سال قبل از بستری شدن در بیمارستان استفاده می‌شد، و دسته‌ای که در آن نوع کفش گزارش‌شده با توجه به ویژگی‌های آن تعریف شد: «محافظت‌کننده»، «غیر».
محافظ و بدون کفش. تجزیه و تحلیل های چند متغیره متغیرهای توضیحی را به طور مستقل با هر نوع و دسته تعیین می کند. تنها یک نفر از هر 9 نفر در جمعیت بزرگی که نماینده بیماران بستری هستند، بیشتر اوقات در سال قبل از کفش های محافظ سرپوشیده استفاده می کردند.
در حالی که داشتن سطوح تحصیلات بالاتر از سال 10 و دریافت درمان قبلی پا توسط پزشک متخصص با پوشیدن کفش های محافظ در داخل خانه همراه بود، وجود طیف وسیعی از سایر شرایط پزشکی و پا وجود نداشت.
این یافته‌ها اطلاعاتی را فراهم می‌کند تا پزشکان، محققان و سیاست‌گذاران را قادر به توسعه مداخلاتی با هدف بهبود عادات کفش‌های داخل خانه کنند که ممکن است به جلوگیری از بارهای سلامتی مهم مانند افتادن و زخم پا کمک کند.
کفش‌ها از پاها در برابر محیط محافظت می‌کنند، سطح حمایتی بین پاها و زمین فراهم می‌کنند و اهمیت روانی و اجتماعی فرهنگی دارند. برخی از جمعیت‌های خاص نیز به دلیل شرایط بهداشتی که خطر افتادن یا ایجاد زخم پا را افزایش می‌دهد، نیازهای ویژه‌ای به کفش دارند، مانند افراد مبتلا به دیابت.
