هدف این مقاله ارزیابی مناسب بودن سرامیک ضد اسید البرز به عنوان مصالح ساختمانی است. مقایسه هزینه عملکرد سرامیک ها و مصالح ساختمانی سنتی نشان می دهد که در حالی که سرامیک در درازمدت برای برخی کاربردهای خاص مانند سازه های تحت بارگذاری خستگی یا تحت شرایط محیطی شدید، جایگزین مقرون به صرفه تر است، اما هنوز برای استفاده گسترده بسیار گران است.
با تولید انبوه و پیشرفت در فن‌آوری‌های پردازش و تکنیک‌های سخت‌کننده، سرامیک‌هایی با عملکرد بهتر می‌توانند با هزینه کمتر در آینده تولید شوند.
اعتقاد بر این است که ادامه تحقیقات در پردازش و سخت‌سازی سرامیک ضد اسید البرز همراه با ایده‌های نوآورانه در مورد کاربرد سرامیک ضد اسید البرز در ساختمان‌سازی می‌تواند در نهایت باعث استفاده گسترده از این ماده با کارایی بالا در صنعت ساختمان شود.
مواد سرامیکی حداقل از 3000 سال قبل از میلاد در ساختمان‌ها استفاده شده است، زمانی که از آجرهای پخته برای ساخت شهرها در اوایل تمدن دره سند استفاده می‌شد.
استفاده مدرن از سرامیک در ساخت و ساز شامل، و همچنین محصولات ساختمانی سنتی، سرامیک های “هوشمند” است که سلول های خورشیدی یا سایر دستگاه های متصل به اینترنت و ساخت و ساز سازگار با محیط زیست با استفاده از محصولات سرامیکی بازیافتی را در خود جای داده است.
در طول انقلاب صنعتی، زمانی که تولید انبوه ممکن شد، آجر بر سنگ تراش خورده به عنوان مصالح ساختمانی غالب در اروپا پیشی گرفت. آنها را می توان با اکستروژن، قالب گیری یا پرس خشک تولید کرد.
اکستروژن شامل فشار دادن مواد خام معمولاً خاک رس از طریق قالب فولادی است. آجرهای قالب‌گیری شده از خاک رس در قالب آجر پرس می‌شوند و آجرهای فشرده خشک از خاک رس ضخیم‌تری در فرآیند مشابهی استفاده می‌کنند.
علاوه بر ساختن دیوارها، کف و گاهی اوقات حتی سقف بسیاری از ساختمان‌های سنتی و مدرن، آجرها را می‌توان برای کاربردهای تخصصی ساختمان با استفاده از خواص سرامیکی آنها تولید کرد.
آجرهای مهندسی از استحکام خاصی برخوردار هستند، دارای تخلخل آب کم و مقاومت اسیدی بالا هستند و در فونداسیون های ساختمانی و مسیرهای مرطوب استفاده می شوند.
