بسیاری از مردم تصور می کنند کلمه “لعاب” به معنای براق یا براق است. با این حال، در صنعت کاشی، این کلمه برای اشاره به روکش مینا یا شیشه مایع استفاده می شود که تقریباً روی تمام کاشی های سرامیکی و چینی اعمال می شود. لعاب یک ماده است، نه یک توصیف.
اکثر کاشی ها لعاب دار هستند. لعاب می تواند مات یا براق باشد. کاشی آشپزخانه طلایی زیادی وجود دارد که در هر دو رنگ موجود هستند – برای مثال کاشی های سفید ساده.
آنها به عنوان کاشی های سفید مات یا کاشی های سفید براق توصیف می شوند که هر دوی آنها لعاب هستند.
کاشی ها از خاک رس هستند که در کوره پخته می شوند. اگر قرار است لعاب زده شود، قبل از ورود کاشی به کوره انجام می شود.
سپس لعاب در طی فرآیند پخت به سطح بالایی بدنه سفالی کاشی ذوب می شود. در صورتی که لعاب زده نشده باشد، کاشی حاصل “بدون لعاب” تلقی می شود. این تفاوت ساده بین کاشی لعابدار و بدون لعاب است.
کاشی های سرامیکی و چینی بدون لعاب رنگ خود را از رسوبات معدنی موجود در خاک رس که کاشی ها از آن تشکیل شده بودند یا با افزودن رنگدانه های طبیعی به دست می آورند.
این رنگدانه‌های فشرده را می‌توان به‌گونه‌ای طراحی کرد که یک الگو را تشکیل دهند، و الگوها درست از طریق کاشی الوند به سمت پایین کشیده می‌شوند، برخلاف اینکه فقط یک طرح روی سطح کاشی هستند. این به کاشی های بدون لعاب ظاهری خاکی و طبیعی می دهد.
از آنجایی که کاشی های بدون لعاب هیچ پوشش محافظ شیشه ای مایع ندارند، مایع را جذب می کنند که منجر به لکه شدن می شود.
بنابراین لازم است که یک درزگیر محافظ برای کاشی استخر روباز بدون لعاب اعمال شود، که هر از گاهی نیاز به پوشش مجدد دارد. کاشی های لعاب دار، در مقایسه، برای تمام عمر غیر قابل جذب باقی می مانند.
- منابع:
- تبلیغات:
